Duru Demler 18
Ruhunun en hassas, en derin kuytuluklarında birikmiş minik ışık tanelerini gördü... minik minik dokunuşlarla oynadı onlarla...
Gecikmiş sevgimsi sesleri, hoyrat ellerinde değildi zamanın...
Büyük bir evrenin büyük ovalarında gezinip durmanın ne hâller edeceğini hesap etmeye gerek kalmamıştı... dingin ve serindi bu demde...
Yolların nereye uzandıklarını görmesi de gerekli değildi...h er demin, diğer demlerle alakası ne kadar karışık ise de, şimdi zaman sakindi... gönül sakindi; görülen ve görülmeyen tüm yaşantı zerrecikleri içinde kördüğüm olmadan devinen güzelliklerdi şimdi...
Seçkin Deniz, 24.06.2003
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder