Duru Demler 10
Sol kolunu bükmüştü... gözleri uzaklara bakıyordu... sağ kolu ileriye hamleye hazırdı... sağ avucu bir kaplan pençesi gibi yere paraleldi; hızla ilerledi ve kavradı yeri.. sol bacağı dümdüz, sağ bacağı ise kıvrılmıştı...
O muhteşem bedeni hızla sürünmeye başladı...
Minik bebek ilerliyordu; emeklemeden önceki öğretilmeden yapılan ilk şeylerden biriydi bu... ilerlemenin yolunu kendi bulmuştu... herhangi bir savaşçının uzun süren eğitimleri sonucu, sürünerek ilerlemeyi "öğrendiğini" unutmadan belirtmek gerekse idi, bebek bunu öğretilmeden mükemmel bir şekilde yapıyordu...
Emeklemeyi de kendi öğrenecekti...
Onun ilerleme azmini, gözlerindeki korkusuzluğu ve saf gücü görebilmek, derinlerdeki bütünlüğü görebilmenin yollarından biridir belki...
Seçkin Deniz, 27.04.2003
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder