Duru Demler 9
Geçkin yaşı... orta yaşın üzerine kanat çırpan yüreği ile... inatçı, göründüğüyle apaçık ve her şeyi ile bilinen... eski ve bozuk bir ses çalgısının tellerinden üreyen uyumsuz gıcırtılar kadar tarumar sesi ve kırılgan kişiliği ile geçmiş zamanlarında "dev" gibi görünen hatıraları arasında...
Ikınıp duruyor besbelli...
Bu zamana geçemediğini biliyor... bedeninin gösterdiği yüz ile kendi yüzü arasındaki perde ne kadar kalın... kenarlarını buluverse perdenin, onu dürüp bir kenara koyacak...
Lâkin elleri tutuk zamanın pençesi içinde...
Zamanın insan haysiyetine biçtiği ölçü, her basamakta durmanın bedelini ödemek ile ilgiliydi... bilemediği "tek" buydu...
Bedel, kendi durduğu yerde ,kendi görüleriyle daralması demekti... daralacaktı ki; bal olup akacak sözleri duyulsun... perde ancak böyle aralanabilirdi...
Üstelik kolaylaşırdı zamandan zamana geçmek... bedeninin gösterdiği yüz ile kendi yüzü yakınlaşır, geçmişin "dev" kimliği, imbikle süzülür gibi süzülürdü kendi dışındaki yüzlere...
Seçkin Deniz, 15.04.2003
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder