Duru Demler 31
Bir genç kız... dimağında henüz yirmi dünya yılını taşıdığı apaçıkken... gözleri mahzun ve dipsiz kuyu renginde... uykudan tadalamamış ruhuna iniveren zifiri karanlığı neye borçlu olduğunu bile bilmiyordu...
O son yüzyılın gençlerinden biriydi yalnızca; felsefenin ve iki yüz yıllık toplumsal aşağılık duygusunun etkisiyle mutsuz ve umutsuzdu...
Batılı figürlerin morlaştırdığı ufku, düşüncelerinin insan ruhunun belirsiz mekanlarında duraklamasından etkilenmişti... olumsuzdu...
Hayat, onu en zor kısmında tutmayı denemişti... görebilmenin en nadide gül olduğu bu yüzyılda, gülünü aklının ellerine alamamıştı daha...
Gördükleri kara renkli sıvılar ve katılardı... gaz formundaki herhangi bir şeyi sezmekten vazgeçmişti sanki...
Ölü düşünürlerin işlediği gergef, onu ölülerin ellerine emânet ediyordu; kendilerine bile "pragma" sağlayamayan ölülerin ellerine...
Seçkin Deniz, 14.08.2003
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder