Duru Demler 30
Dağlara giden tali yolu seçmek, daha geniş bir zamanı beklemeyi gerektiriyordu... uzun uzak yeşil renklilerin nefeslere ilaç olan havasında, kuş cıvıltılarıyla çocuk sesleri tam bir huzur serüveni elde ettirecekti kuşkusuz...
İnsanoğlunun sürekli barınak bildiği, ruhunda biriken kirleri saklamak ya da onlardan arınmayı düşlemek için kaçtıkları başka neresi vardı ki?...
Ellerinde yücelttiği, zekâsıyla ulaşılmazlaştırdığı her kendi eseri, boğuyordu insanoğlunu... ulaşılır olduğu kanıtlandığında kaçtığı kendi... kendisiyle birleştirdiği diğer kendileri ne kadar acımasızlaşıyorlardı...
Sağa dönen patika yola, doğrudan ilerleyerek veda etmek gerekti bu akşam... onu ve ulaştıracağı yerleri, kendileri kadar uzakta kalacakları zamana dek uzakta bırakıyorlardı şimdi...
Seçkin Deniz, 11.08.2003
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder