Duru Demler 3
Sağa inen bir grup ve solda kaybolup giden tek tek uçları... kalanı, tamamen aşağıya doğru akan bir nehir gibi... saçları...
Güneş, kış serinliğiyle yaz aldatmacasında... bir yerde ikisi; kaldırımda ve ayaktalar...
Vakit, öğleden az sonra...
Uzanmış elleri baba'nın; simsiyah görümlülüğündeki saçlarına oğlunun...
Çocuk beş, baba otuz üç; sırça köşklerindeler hayatın...
Az ileride anne... uyuklayan oğluna, oğlunun saçlarını okşayan baba'ya bakıyor...
Oğul, sessizce minik düşüncelerinin uzağına sıyrılıp gitmede...
Güneş, oğulu ısıtmakta baba'nın ellerinden uzanarak...
Baba, güvenli yurtların en serini...
Baba, oğul'un gözlerindeki en büyük derya'nın en büyük gemisindeki en büyük kaptanı...
Çocuk, baba'nın gözlerine baktı...
İçlerinde tek isteğe alışkın olmayan ısrarlı bakışlarıyla sordu baba'ya...
İkircikli bakışları, baba'nın bakışlarında kayboldu...
Baba gülümsedi ve elleriyle sevdi saçlarını oğlunun...
Güneş daha da ışıdı, ısıttı...
Uyuklamaya devam etti çocuk... güvendeki umutlarını merak etmeden...
Seçkin Deniz, 15.02.2003
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder