Buruk çay tadında yükseldi, yüreklerindeki heyecan... özlememişlerdi hiç, özlemin ilk anlamıyla...
Doydukları, duyduklarını anladıkları bu yerde her şey aynıydı; kendilerinden başka...
Her zamanki gibi; dalgaların öyküsünü anlatıyordu, sonsuz kadar sesle okyanus...
Yine gök inanılmayacak güzellikte düş mavisi... kumsal, yitirilemeyecek kadar ılık ve yüzyılların aşınmışlığında; ipinceydi.
Kadın gözbebeklerindeki parıltıları saklamadı... onu sevdi sevgisinin ak elleriyle; dokundu genç adamın ellerine...
Erkek mahzundu... dudaklarını kıpırdattı, yutkundu...
Ellerini çekemeyecek gibiydi, genç kadının ellerinin içinden... yüreğini de...
Ellerini ve yüreğini çektiğinde seslerin tümünün susmayacağını biliyordu... engelleyemeyecekti çekişlerini...
Çekti... elini de yüreğini de...
Seçkin Deniz, 11/05/2002, 18:20
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder