Genç kadın gerideki zamanı düşündü... eskidikçe heyecanını arttıran zamanı... gülümsedi; uzun süredir ilk kez...
Güzelliğini düşündü. Güzelliğin göreli mesafelerinde hep, güzel olduğuna inandığı güzelliklerini düşünürdü...
Her insan güzel değildi elbet... güzelliğin, iç ile bir olmaklığın en özlem duyulası nitelik olduğunu biliyordu...
Genç adamın düşündükleriyle-söyledikleri ne kadar garipti... ilklerle, sonuncular arasında onun ne bulduğunu merak etmişti...
Onu düşünmek, ruhunun sükûnete erdiğini görmek ile aynı şey miydi?... güven ile aynı tuttuğu aydınlık mı yayılıyordu ondan?...
Gülümsedi, telaşsız; evet onu biliyordu... tanıyordu... kıyısında büyüdüğü okyanus'un dudaklarıyla aynıydı dudakları...
Duyduklarıysa daha güzel...
Seçkin Deniz, 05/05/2002, 13:20
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder