Tarih: 12/05/2002 Saat: 21:00
Bebelerin, anne karnında varlıklarını sürdürebilmeleri bir "kordon"a bağlıdır...
O kordon var olduğu sürece, o minik canlı güvenliği konusunu pek fazla önemsemez...
Bu bir alışkanlığa dönüşür, bilinçaltında o bebenin... ve hayatı boyunca hep o "güven bağı"nı arar...
Dost edinme çabalarının altında yatan temel gerekçe, bence budur.
İlk ihanetlerin büyük şaşkınlıklarla karşılanması da, saf bakışların bebelikten kalma tepkilerindendir...
İlk korkular ve güvensizlik belirtileri de o andan sonra başlar...
Belki size ilk ihânet edeni hatırlamayacaksınız, ama size onun anneniz ya da babanız olduğunu hatırlatmamda bir sakınca yok...
Büyük bir olasılıkla, sizce, size ilk ihânet eden annenizdir...
Çünkü; sizi o güven ortamından uzaklaştıran ilk kişiydi... "Güven bağı"nı koparan o değildi ancak...
Ve aslında o hiç suçlu değildi... bütün insan bedenleri gibi onunda görevi sona ermişti, sizi içinden dışarıya, dünya'ya çıkararak...
Size ilk ihanet edenin kim olduğunu hâlâ belirleyemedik...
Ve emin olunuz ki; bunu asla hatırlamayacaksınız... tabii ki; ben de hatırlayamayacağım..
O ilk ihânetten sonra size "güven" tekrar hatırlatıldı...
"Babana bile güvenme!" emri bilinçaltınıza yerleştiğinden bu yana, insanların bencil yüzlerini aradınız hep asıl yüzlerinde... onlara güvenmediniz.
Diğerleri de güvenmediler... güvensizlik denizinde parça parça yüzer-gezer oldunuz herbiriniz...
Güvenmedikçe rahatlayamadınız hiç...
O kordonu aradınız hayatınızın her basamağında... bilinçaltınız size hep o rahatlığı arattı...
Bakıma muhtaç bir halet-i ruhiye içinde yaşamaktasınız hâlâ.
Selam ve sevgiyle
Yaşlı Bilge
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder