Dudakları, durulmuş su kadar sessizdi genç kadının...
Genç adam, ona söylemek istediklerini söylemeyecekti.
Saçlarındaki ışıklar güneşten alınmış gibiydi... göz bebekleri de solgundu...
Ve seslerin aksi okyanustan döndü ansızın:
"Gidelim mi bu kıyıdan?" dedi genç adam. "Kaldığımız en kısa anlardan sonra, uzun zamanları burada tek başına geçirmek istemeyeceksin..."
Kadın, içinin ezildiğini, kulaklarından alevler fışkırdığını sandı... sarsıldı ve dizlerinin üzerinde çürüdü sessizce...
Tek başına kalmak... zaten tek başınaydı... hiç olmamıştı ki yanında genç adam...
Sırların içinden kalkıp geliyordu arada bir... ve kaybolup gidiyordu...
Bu kıyı olmamışları değil, olmuşların tekrarından başka bir şey vermiyordu ki...
Seçkin Deniz, 02/07/2002, 15:00
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder