Genç adam her anki gibi; düşünüyordu... onun hayatına gereğinden fazla yayıldığını... düşüncelerinde olması gerekenden daha uzun süre var kaldığını...
Huzursuz hissetmişti.. Bu okyanus, bu kıyı, bu gök, bu kuşlar ve bu dalgalar... İçlerindeki dalgalar... hayatın tüm dalgaları seslerden müteşekkil değildi sadece... ama sesler dikenleri de gülleri de anlatıyordu işte.
"Ben ona kendimi anlatırken, hiç sınırlandığımı hissetmedim." dedi seslice. "Sanırım zamanı sonsuz zannediyor..."
Belki 'gereken' konusunda yanılıyordu....
Belki de kadın, farkında oldukları ve anladıklarıyla daha farklı boyutlardaydı... anlamların içiçe geçmişliğindne çıkardığı sonuçların gerçekle ilgisi olmayabilirdi de...
Seçkin Deniz, 21/12/2001, 11:44
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder