Genç kadın, ayrık demlerin teras katına çıkmış oradan bakıyordu...okyanus dalgalıydı bu kez; kanatlarını savuruyor, kıyıdaki iki insanın ıslatıyordu.
"Anlamıyorum; anlattıklarınızın sizi ayrıcalıklı kıldığını zannediyorsunuz siz!"
Genç kadının sesindeki sertliği ve uzaklaşma hissini, yargılayıcı, yadırgayıcı bir anlamsızlık üretmeye hazır olduğunun farkındaydı genç adam... sakince dizdi harflerini kumların üzerine:
"Farklı şeyler düşünmeniz doğal... Bazı şeyleri kanıtlama çabam yok, güçlü prenses... Dediğiniz gibi; herkes türünün ilk ve son örneğidir... Göründüğüm gibiyim; daha doğrusu sizin kavradığınız ve kavramamı istediğiniz gibi... Normallerin izâfî yansımalarını anlatmama galiba gerek yok... Siz dilediğiniz gibi düşünebilirsiniz... Siz dâhil hiç kimseden, farklı olduğumu anlamasını istemiş değilim... Farklı olmak gibi bir çabam, olmadığı içindir ki; onu kanıtlama uğraşım olsun..."
İtiraz etmedi genç kadın... içindeki dalgaların hırçın sesi, geride hırpalanmış bir suçlu bırakmak istiyordu:
"Seçimler sizin, kararlar sizin... Anlaşılması gereken de sizsiniz!"
Saşırmadı genç adam... sesindeki gürültüyü azalttı ve açıklamaya devam etti:
"Ancak, kendi uğraşılarını yansıtan bir kimlik var karşınızda... uğraşılarının ana kurgusunu, insan ve insanın zihinsel yapısı üzerine organize eden bir insan bu. Kimi zaman hoyrat, kimi zaman hoşgörülü; karşısındaki insanların hayat felsefeleri çerçevesinde onları kendince tanımaya uğraşan biri... Ve bu uğraşın gerekçeleri için açıklamaya gerek yoktur umarım. Eğer beni, böyle; olduğumun dışında şeylerle düşünmenize neden olduysam, bu sizin değerlendirme ölçütlerinizin olağan sonucudur...ve sadece beni üzer..."
Seçkin Deniz, 09/11/2001, 19:35
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder