Ellerine bakıyordu.. .daha dün, yumuşacık ve kirsizdi çocuk elleri... hiçbir yara izi yoktu cildinde...
Daha dün, yüreği çocukçaydı... yanar, soğur veya coşardı... daha dün, bir bilinmeyen kadar gizli ve garipti...
Genç adam, gülümsedi anlamsızca... ellerini sevdi, içi diye... geçmişi, hatırâları diye...
Yaşattı, yok etmeden hatıralarını... yaptıklarının, genç kadına söyledikleriyle çelişmediğini düşündü...
Belki de mâzî, iyi bir ilaç olabiliyordu... Şimdi ve gelecek, yoğunluklarıyla bunaltırken; kontrol gereği olmayan bir mâzî, iyi bir rahatlama aracıydı bazen...
Gülümsedi, yine genç adam tünediği kum tepesinin üzerinde; uzaklardan süzülen genç kadının silüetine bakarak...
Seçkin Deniz, 26/11/2001, 12:56
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder